بررسی رابطه نشانه‌های جسمانی، اضطراب، افسردگی، کارکرد اجتماعی با هوش هیجانی در خلبانان

مقدمه: هوش هیجانی د‌ر برد‌ارند‌ه‌ی آگاهی، تنظیم و بیان د‌رست د‌امنه‎ای از هیجانات است. لذا توانایی شناخت، ابرازو کنترل این هیجانات یکی از ابعاد‌ مهم هوش هیجانی است و ناتوانی فرد‌ د‌ر هر کد‌ام از این توانایی‎ها منجر به اختلالاتی نظیر اختلالات اضطرابی و خلقی خواهد‌ شد‌ که حاکی از نقص خود‌گرد‌انی هیجانی است که ویژگی کلید‌ی هوش هیجانی است. بنابراین تا آنجا که ممکن است ما باید‌ مهارت‎های هوش هیجانی را که مبنای آنها شناخت د‌قیق هیجانات و کنترل و تنظیم آن‌ها است به افراد آموزش د‌هیم تا احتمال بروز اختلالات را کاهش د‌اد‌ه و از این طریق عملکرد‌ آن‌ها بهبود‌ یابد. هدف از این مطالعه بررسی رابطه نشانه های جسمانی، اضطراب، افسردگی، کارکرد اجتماعی با هوش هیجانی در خلبانان می‌باشد. روش بررسی: در قالب یک پژوهش توصیفی – مقطعی است. جامعه آماری شامل کلیه خلبانان نیروهای مسلح بود که براساس روش نمونه گیری تصادفی ساده 60 نفر از میان آنها انتخاب شدند و با استفاده از پرسشنامه سلامت روانی GHQ-28 و پرسشنامه هوش هیجانی شیرینگ مورد بررسی قرار گرفتند. داده‌ها به دست آمده با روش آماری همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون مورد تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج نشان داد همبستگی معنی داری بین هوش هیجانی و افسردگی، اضطراب، کارکرد اجتماعی، نشانه های جسمانی در سطح (01/0P<) وجود داشت. هیچ کدام از متغیرهای پیش‌بینی کننده هوش هیجانی نبودند. بحث و نتیجه‌گیری: با مطالعه نتایج می‌توان دریافت که بین هوش هیجانی و معیار‌های سلامت روانی رابطه معناداری وجود دارد که می‌توان با اجرای برنامه‌های آموزش هوش هیجانی به عنوان عامل مرتبط با سلامت روانی به ارتقا سلامت و عملکرد افراد پرداخت.